„Skromność przy przeciętnych zdolnościach jest zwykłą szczerością, przy wielkich talentach – obłudą.” - Arthur Schopenhauer Przeciętny człowiek nie potrafi sprecyzować, czego dokładnie chce od życia, ale ma wielką pretensje, że tego nie dostaje. Dlatego tak ważne jest poznanie siebie i swojego potencjału, by lepiej rozumieć otaczającą nas rzeczywistość, by wyrwać się z przeciętności życia. Talent jest dla nas tak naturalny, że często nam się wydaje, że nie ma wartości ani dla nas, ani dla otoczenia. I wcale nie nazwalibyśmy tej cechy talentem, tylko taką smykałką do tego czy tamtego, taką naszą potrzebą robienia tego. I tym właśnie jest talent – potrzebą naszego mózgu. Wg Instytutu Gallupa talenty to połączenia neuronalne, które kształtują się w nas między 4 miesiącem życia płodowego a 16 rokiem życia j są odpowiedzialne za produkcję endorfin. Talenty odpowiadają na pytania – Co ja takiego w sobie mam? Jaka jest moja moc? Dopóki nie potrafimy nazwać swoich cech, określić tego, co lubimy czy co chcemy robić, dopóty mamy trudności w zarządzaniu własną osobowością. Talenty są kluczowym elementem w zrozumieniu tego, po co jestem na tej ziemi i po co robię to, co robię.